De weersvoorspelling was ronduit voorjaarsachtig met temperaturen van twintig graden dus zonnebril, petje en zonnebrand mee. Onder leiding van Hans Parmentier voeren we over slootjes en vaarten tussen polders en zandruggen door. Geen moment was het panorama hetzelfde. Mij trof vooral het zeer afwisselende en verrassende landschap.

Zo begonnen we in Leidschendam bij een sportaccommodatie waar we naast een papier container ons konden omkleden, je moet ergens beginnen toch, via polders met gevarieerde oevers langs achtertuinen van sociale huurwoningen in een stijgende lijn zal ik maar zeggen, langs steeds mooiere vrijstaande landhuizen richting de vliet. Daar troffen we oude boeren hoeves, lange rechte poldersloten en hoge wolkenluchten zoals je ze alleen in Nederland ziet vanaf het water op een voorjaarsdag als deze. We varen een stukje richting Leiden en slaan dan links af richting Duivenvoorde.

Een lage doorvaart vraagt enige aandacht maar daarna worden we verrast door een chique entree die aantoont dat we de gouden/goede kant op varen. Langs een ‘oprijvaart’ zal ik maar zeggen met monumentale eiken op de kant schittert Duivenvoorde buitenplaats in de zon.

Jeetje, wat heb ik hier in het verleden veel rondgelopen met bruidsparen die romantisch in een wolk van tule op de foto wilden met een vijver, fontein en kasteeltje op de achtergrond. We varen verder en net om de hoek stoppen we even om bij te komen van alle emoties.

Zelfgebakken cupcakes van Hanneke, een kop koffie en het goede leven laat zich proeven. Hier krijgen we nog even het dag programma met toelichting en een kaart ter inzage zodat we ongeveer weten hoe we verder varen deze dag. Echt een heel groot gebied is het niet begrijp ik maar de variatie is echt ongekend. Aan deze kant van de Vliet hebben we te maken met zandgrond en dat is vanouds de plek waar je goed kan wonen. Dus niet in de klei zoals waar wij vandaan komen. Het verschil is direct merkbaar. Bij ons koeien en schapen in de wei. Hier een hert dat wegschiet in de loofbossen. Het boorde zich wel op een onelegante manier door een boeren hek maar dat terzijde en het leek het beest verder niet te deren. Links, rechts met de bocht mee en bij de splitsing de hoek om. Hans had het voorgevaren en twijfelde geen moment welke kant we op moesten. Je hoefde maar rond te kijken of zag volop weidevogels in het groen en daarboven in het oneindige blauw buizerds en vliegende matrassen zoals Peter ze noemt. Aad had er ook aardig kijk op wat er voorbij kwam en als we het helemaal niet meer wisten konden we altijd nog Theo raadplegen over de boven ons rondvliegende Fauna.

Maarten keek vanaf de achtergrond mee en knikte als een oude meester ornitholoog dat het goed was. Ik verbaasde mij over de drukte daar bij al die vogels op zoek naar een nestplek en luisterde in vervoering naar het prachtige gefluit van al die gierende voorjaarshormonen tussen de vleugels. Na wederom wat lage passages en overdragingen kwamen we nu in een meer bosachtige omgeving. De Horsten in Wassenaar.

Op internet kun je lezen hoe dit landschap is ontstaan en echt met een visie is ontworpen. Zo ging dat namelijk 200 jaar geleden. Het resultaat mag er wezen en is tot op de dag van vandaag te bewonderen. Chapeau! Een berg zand om een vijver te graven en een Seringenberg met een theekoepeltje erop. Iedereen begrijpt het verband en het is leuk om te zien hoe beiden, samen en apart elk een pareltje in het landschap vormen. We besluiten om aan de voet van deze Seringenberg onze lunch te gebruiken. Dat betekent een groot kleed op de grond en onze Picknickmanden uitpakken. Cake, thee, sandwiches, aardbeien, gebraden gevogelte en citroen cake met slagroom voor wie wil en alles in overvloed zoals het heurt. Het druiven gooien is al eeuwen een geliefd en leuk spel voor de elite en was ook nu weer een hilarisch gebeuren. Het gaat er natuurlijk om dat je net niet raak gooit. Je moet er niet aan denken zo’n witte zomerjurk te raken of dat een druif in een decolleté verdwijnt. Vroeger had je nog geen dating sites vandaar, maar het werkt nog steeds. Ach, we vermaken ons en met nog maar weer een glas heerlijke frisse wijn proeven we van het mooie landschap om ons heen en bewonderen de zichtlijnen die inderdaad fenomenaal tot in het oneindige zijn. Ja, dan kun je wel vertellen over verre reizen naar Mexico en als bewijs een T-shirt aan ons te tonen maar op een dag als vandaag is Nederland de mooiste plek waar je wilt wezen. Oefening baart kunst en ook bij Evert ging in de loop van de dag ondanks het tijdsverschil het in en uitstappen steeds beter vonden we allemaal. We vervolgen onze tocht over het zeer heldere water. Langs de kanten en net onder het oppervlak zijn honderden kikkers druk in de weer. Schaamteloos goed te zien vanuit je boot allemaal.

Ik zal u de vunzige details bewaren maar bij de EO zouden ze de camera wegdraaien terwijl je een droge stem hoort zeggen dat de natuur ontspringt, wat dat dan ook mag betekenen en je een paar bloemen te zien krijgt terwijl er een bij langs vliegt. Het is maar dat u het weet en begrijpt dat het ook daar bij de elite op het zand in de Horsten het er net zo aan toe gaat als bij jan en alleman in een poldersloot bij mij achter. Het was, zoals aangekondigd een heel leuke tocht door een bijzonder gebied. Een aantal kleine overdragingen maar dat mag geen naam hebben. Dit stukje Nederland is uniek en werkelijk een oase is de drukke randstad. Voor ons achten en heel afwisselende en mooie belevenis waarvoor dank aan Hans en Hanneke voor de organisatie, goede zorg en het welslagen van dit evenement.

 Henk Snaterse