De voorbereiding van dit rondje start altijd vroeg in het jaar, om zorg te dragen voor een vermelding op de toerkalender van het watersportverbond. Een week of 3 voor de tocht gaan er aankondigingen naar de leden van AKV, alle buurverenigingen en vragen we het watersportverbond nog wat extra ruchtbaarheid te geven aan deze prachtige tocht. Uiteindelijk kwamen we uit op 17 deelnemers voor de 24 km, 13 deelnemers voor de 42 km en 2 deelnemers voor de 77 KM.
Op de dag zelf hielpen de 77 km vaarders zich zelf rond 5:30 uur op weg. Naar ik heb begrepen hebben ze fors ingegrepen op de routebeschrijving, ze hebben de tocht namelijk omgekeerd gevaren. Onder de 42 km vaarders bevonden zich een 5-tal marathonvaarders (2 keer K2 en een K1). Natuurlijk niet verstandig om deze groep, die naar eigen zeggen een gemiddelde snelheid van 9 à 11 km halen, te vermengen met de gewone stervelingen. Deze laatste groep van 8 personen vertrok rond tien over negen.
Het tempo lag hoog en we waren al snel bij de Tolhuissluis. De eerlijkheid gebied te zeggen dat we natuurlijk al lang waren ingehaald door de als laatste vertrokken groep marathonvaarders.
Eenmaal op de Amstel werd het tempo weer snel opgepakt, hetgeen resulteerde in een aankomst bij Michiel de Ruijter om stipt 11 uur, het tijdstip waarop de loopbrug die daar lag ten behoeve van het kanopolo toernooi volgens schema zou worden geopend. Meteen ook onze eerste pauzeplek. Een prachtig schouwspel speelde zich voor ons af, een internationaal toernooi met deelnemers uit vele landen. Onder het genot van ons bakkie pleur en een boterham werden we getrakteerd op een demo rollen, door een tweetal Deense dames, zonder hulpmiddelen. Dit lukte steeds net niet (maar dan was de ploeggenote dichtbij voor de puntjesredding). Een flauwe opmerking van Evert “nu zie je het verschil tussen Deens en Nederlands water” werd door de dames met een zure glimlach beantwoord.
Snel verder de Kromme Mijdrecht op. Er werd veel gekletst tussen de 4 AKVers, 2 Batavieren (Nijmegen) en 2 Sprinters (Zoetermeer). De lucht betrok evenwel en al snel vielen de eerste druppels. Bij Woerdense Verlaat was de lage brug voor Gerrit en Evert een brug te ver. Heftig gebarend probeerden de reeds gepasseerde vaarders de aandacht van de brugwachter te trekken. Dat had pas succes toen een zeiljacht vanuit de andere richting naderde. Snel door naar de sluis bij Slikkendam. Daar troffen we de bemanning van onze bezemwagen (onze Henk) met een koude tractatie voor ons allen. Aangezien er veel wachtende boten voor de sluis lagen besloten we om over te dragen. Snel door naar onze “vaste” pauzeplek in het Nieuwkoopse plassengebied.
De pauzeplek bij Schepegaten was snel bereikt. Die 10 minuten pauze hebben mij minsten 3 dagen “plezier” bezorgd. De onbedekte lichaamsdelen werden zonder pardon genadeloos aangevallen, hetgeen resulteerde in vele jeukende bultjes. Mooi gezicht als je het bij een ander ziet…… Ik meen toch echt recentelijk te hebben gehoord dat het zo slecht ging met de insectenstand in Nederland. Nou wees gerust; dat geldt niet voor het Nieuwkoopse plassen gebied.
Aangezien onze Nijmeegse gasten zich de alternatieve route van twee jaar geleden nog herinnerden, werd ons verzocht deze route nogmaals te varen in plaats van de route via de Noordeindse plas en de gemeente vaart. Aangezien Evert niet geheel gerust was op zijn routezekerheid, bood Hans zich al snel aan als voorvaarder. Nou, dat hebben we geweten. Geen directe route naar de Meesloot, maar één via de Noordeinderplas en de Machinesloot.
Overigens werden we bij de Kleine Polder aangesproken door “handhaving”. In dit geval een waarschuwing voor naderend onweer en het verzoek in de buurt van de oever te blijven.
Bij de laatste overdracht was het weer volledig droog en hetgeen ik mij van het laatste stuk op de Wetering herinner is dat deze in gepaste stilte is gevaren. De fut was er wel een beetje uit.
Rond kwart over 5 arriveerden we bij ons clubgebouw en werd er ingepakt, gedoucht en genoten van een lekkere kop soep, professioneel opgewarmd door Maarten.
Naast alle sterke verhalen konden we één onderdeel digitaal bevestigen, en dat was een gemiddelde verplaatsingssnelheid van 7,1 km/uur en dat over bijna 45 km.
Een heerlijke dag, met vele positieve ervaringen rijker, sloten we af met een handdruk en de afspraak om eens een kijkje te gaan nemen in Nijmegen.
Namens de toercommissie,
Evert Groeneveld
Recente reacties