In het weekend van 22 en 23 juni 2019 hebben we Grensmaas en de Roer bevaren. Op zaterdag de Grensmaas en op zondag de Roer.
Ik had voor 10 boten geserveerd op de Roer, we waren echter maar met zijn tweeën. Alleen Aat durfde het avontuur aan.
De Grensmaas vormt de natuurlijke grens tussen Belgisch en Nederlands Limburg. Deze ongestuwde rivier volgt nog steeds haar oorspronkelijke bedding. Samen met de uiterwaarden een uniek landschapselement met mooie meanders en een perfecte plek om te kanoën. Onze tocht op de Grensmaas begon op de Sluisdijk, tussen Maastricht en Borgharen, net na de stuw. Hier is een mooie instapplek met een parkeerplaatsje.
Het water stond niet erg hoog, maar we konden behoorlijk varen zonder steeds aan de grond te zitten. Wel waren er veel stroomversnellingen met soms zoveel stenen dat uitstappen en overdragen beter was dan over de stenen te raggen, zeker voor de boot van Aat.
Het was bloedheet, en de rivier leek een beetje op de Allier: traag stromend water met grindbanken en grindeilandjes. Erg mooi. De lessen ‘rivierlezen’ van Wim op de Allier hielpen ons feilloos langs de ondieptes en de stroomversnellingen. Het eindpunt is bij het pontje van Berg naar Meeswijk, ongeveer 24 km verder. Je moet daar aan de Belgische kant uitstappen. We hebben de boten op het pontje naar Nederland meegenomen.
We hadden fietsen uitgezet. De kano’s aan een hek aan de kettingen gelegd en op ons gemak naar het beginpunt gefietst, een tochtje dat bijna anderhalf uur in beslag nam, maar ook schitterend was omdat we op de dijk met zicht op de rivier en op het kanaal fietsten.
We waren pas om 9 uur ’s avonds terug op boerderijcamping Terweierhof in Koningsbosch (met een Grieks restaurant op nog geen 250m afstand, waar we overigens niet hebben gegeten). We hebben op de camping het vaderdagkado van Aat opgedronken
De Roer is een zijrivier van de Maas, ontspringt in de Hoge Venen in de Belgische Ardennen en stroomt door de Duitse Ruhr Eiffel richting Nederland. De lengte bedraagt ongeveer 165 km waarvan ca. 22 km is gelegen op Nederlands grondgebied. In Nederland heeft de Roer haar meanderend karakter behouden. Daardoor zijn er overal steilranden, slibafzettingen en grind- en zandbanken te zien.
Om 10 uur stonden we in Vlodrop bij het instappunt. Ook op de Roer stond niet heel veel water. De peilstok gaf maar beetje water onder in het groen aan. We dachten dat we nauwelijks zouden kunnen varen. Dat viel alleszins erg mee, er stond overal net genoeg water om lekker te varen.
Er waren geen bomen die de weg versperden en ook de talloze stroomversnellingen waren zonder veel problemen te nemen. Eigenlijk was de Roer gemakkelijker te bevaren dan de Grensmaas.
Je mag onderweg alleen in Sint Odiliënberg uitstappen. Hier staat een mooie basiliek. Er was die morgen een processie gehouden in het dorp, helaas hebben we die gemist.
Eindpunt is de brug bij het Shell tankstation in Roermond. De kano’s in de bosjes vastgelegd en met de fiets naar Vlodrop teruggegaan. Nog een korte stop gehouden bij het Nationaal Herdenkingspark in Roermond, waar alle na 1945 omgekomen Nederlandse militairen worden herdacht.
Al met al een geslaagd weekend, met schitterend weer, schitterende rivieren en een schitterend landschap.
Volgens Aat was het een mooie tocht, met vele stroom versnelingen spannend wel leerzaam.