Al sinds enkele jaren vinden we het leuk zowel in het voorjaar als in het najaar op zoek te gaan naar de mooiste beken en natuurlijke rivieren in Nederland. Dat lukt aardig, twee jaar geleden werden we aangenaam verrast door de compleet “verbouwde” Regge, en later kwamen daar al snel de Hunze en de Ruiten Aa bij. Prachtige watertjes met veel natuur en zeer geschikt om te varen in het voorjaar maar ook in het najaar. Dit keer stonden de Dommel, de Reusel en de Brabantse Aa op het programma.
En genoten hebben we, het was even puzzelen en uitzoeken waar we het best konden gaan overnachten. Uiteindelijk werd het een acht persoons luxe bungalow op een boerencamping bij Boxtel. Ries had een en ander goed voorbereid en samen (Wim) hebben we het tot een mooi weekend gesmeed. Vrijdag begonnen we na de rit naar Brabant, met 8 AKV’ers op de Reusel, Ries had een kort traject uitgezocht wat een heel mooi stukje beek bleek te zijn. Het weer zat nog niet erg mee maar verbeterde naarmate het tochtje vorderde en uiteindelijk werd het geen spelbreker. We begonnen in Moergestel, net na een stuw konden we goed instappen. Er was wat gemor in de groep want de beek zat ingeklemd tussen twee hoge dijken en we zagen eigenlijk geen Moer….gestel. Maar al snel werd het beter en meer dan de moeite waard. Prachtig zo’n slingerende beek langs bos en weide percelen met hier en daar mooie landhuizen op de oevers. Het was een korte tocht we eindigden via een stukje Achterste stroom en Essche stroom ( leuke namen) bij een mooie Picknick plaats met prima uitstap mogelijkheid. We hadden ongeveer 8 km gevaren.
De timing was perfect, want nog met licht kwamen we aan bij onze bungalow. Zo,n luxe onderkomen hebben we nog nooit gehad en met een gezamenlijke BBQ konden we de eerste dag heel tevreden en voldaan afsluiten.
O, ja op de Essche stroom betrapten we nog een ambtenaar van het waterschap die foto’s stond de maken van een verschrikking voor waterbeheerders. De reuze waternavel had zich genesteld tegen de oevers aan en was ook al flink aan het groeien. Het is een exoot en kan dusdanig massaal voorkomen in beken dat zij een serieuze bedreiging vormen voor andere vegetatie maar ook voor de doorstroming.
Zaterdag, op naar de Dommel en natuurlijk beken en rivieren varen is wat gedoe, je kunt maar een richting varen, heen en weer is meestal geen optie. Dus; eerst naar het beginpunt, boten en deelnemers dumpen, dan naar het eindpunt zoveel mogelijk auto’s en de trailer achterlaten en dan weer met de chauffeurs terug naar het startpunt en wegvaren. Bij het eindpunt van de tocht kan een deel dan direct naar “huis” en enkelen moeten de auto bij het beginpunt nog gaan ophalen. Vergis je dus niet dat om een tocht van 15 – 20 km te kunnen varen je minsten 2 uur extra kwijt bent aan transporten. Maar als je daar ook een leuk ritje door de binnenlanden van maakt hoort het er gewoon bij.
De Dommel begonnen we in Neerpelt, een klein Belgisch grensdorp, met een start waar je aan kan zien dat in de zomerse vaardagen het flink druk is. Bij het startpunt lagen maar liefst vier startsteigers en ook de P-plaats was ruim bemeten. Het stuk van de Dommel dat wij bevaren hebben was prachtig, een mooie afwisseling van cultuurlandschap beperkte bebouwing en veel bossen op de oevers. Klein minpuntje maar wel zo avontuurlijk, we moesten twee omgewaaide populieren die nog in de beek lagen zien te passeren. Tja dan bewijst de canadees zijn waarde als echte beken/rivieren boot.
We merken de laatste tijd dat er aardig wat AKV’ers zijn die steeds nadrukkelijker op zoek zijn naar dat mooie lage kantje waar je makkelijk uit kunt stappen en dan kan het voorkomen dat je bij een beek een situatie aantreft waar je beperktere gymnastisch vermogen die gepaard gaat met ouder worden flink op de proef gesteld wordt. En dan is er die canadees waar je maatjes inzitten die hup op de kant klauteren of direct gaan zagen aan de takken en je helpen met de passage. En ik (Wim) heb al heel veel van die passages meegemaakt maar deze twee populieren waren best pittig omdat er veel zijtakken aan zaten en meerstammig waren, maar het lukte uiteindelijk en zoiets hoort er gewoon bij. Les is wel; zorg voor minstens 1 canadees bij dit soort tochten. We kwamen dus allemaal heelhuids en zeer voldaan aan na 16 km varen bij de Venbergse Watermolen. Het weer was prachtig die dag op de Dommel en de glühwein, die we dronken op de laatste pauzeplek, viel ook in goede aarde bij de deelnemers. Uiteraard doen we dat opwarmen van de Glühwein CO2 neutraal in onze houtstookketeltjes met valhout uit het bos, of doen we dat om lekker te klooien met kleine hout gestookte kooktoestelletjes. Vul maar in.
Een groep studenten waren op de Dommel een soort survival tocht in canadezen (huurbakken) aan het varen en waren bezig elkaar het leven flink zuur te maken. Vooral elkaars tocht onmogelijk maken was het motto. We passeerden de groep terwijl ze verwikkeld waren in een soort koeievlaaien gevecht, heel handig die steekpeddels, waarbij ze ook op het land liepen. Ai dat is niet netjes in een natuurgebied waar het al mooi is dat we mogen varen. Dan krijgen wij kanovaarders weer het stempel dat we maar aanklooien op de beken en de natuur verstoren. Een vaarverbod is dan weer snel ingesteld. Maar goed het eindigde gelukkig vlot behalve voor twee deelnemers, hun canadees was gekaapt door tochtgenoten met als gevolg dat ze de laatste 3 km door de beek wadend naar het eindpunt moesten zien te komen. Ze vertelden nog dat hun dresscode voor die dag zo lelijk mogelijk was. Het is dus niet zo moeilijk je voor te stellen wat wij die dag de beek hebben zien afkomen.. Amusant was het zeker.
Ook leuk om te zien en te spreken waren deelnemers van een groep hondenliefhebbers die in een rubberboot met de hond voorin bezig waren een stuk van de Dommel af te varen. Een alleraardigste Belg gaf ons tekst en uitleg over de tocht en sommige deelnemers vonden het best spannend want hun hond had niet veel met water of juist teveel met water en dan in een rubber vlot, amai.
In onze bungalow was het weer op zijn AKV´ers terwijl een deel bezig was een avondmaaltijd in elkaar te draaien van een heerlijke zalmquiche (bedankt nog Mieke), resten BBQ en twee boerenomeletten (top Aat) had ons Gerard de rest verleid met zijn “stokjes in een potje spelletje” . Klinkt simpel is ook simpel als je maar even oplet en probeert de anderen met jouw stokjes op te zadelen. Rina had op een gegeven moment een berg hout verzameld, kennelijk had ze de details van het spelletje kennelijk nog niet tussen de oren. En ja de befaamde AKV borrel na het varen met een sapje en een knabbeltje werd niet vergeten.
Zondag zijn we de Brabantse Aa gaan opzoeken en Veghel was de plek waar we instapten. Eerst hadden we al afscheid genomen van onze gastvrouw van de camping en onze bungalow hadden we netjes achtergelaten. Snel nog even kilo’s tamme kastanjes geraapt, het terrein lag er vol mee. En eerder al hadden we pofpogingen gedaan, vooral Rina was er druk mee. In een BBQ valt het niet mee het pofproces goed te krijgen dus ze waren variabel gaar zal ik maar schrijven. Thuis ook nog geprobeerd en in een oven lukt het veel beter.
Maar goed de Aa dus waar we 15 km op gingen varen. Het startpunt viel weer lelijk tegen, en dat bedoel ik letterlijk. Een soort kanaal met foeilelijke oevers. Maar goed wie weet worden we weer verrast. En ja hoor na de eerste rietdam gepasseerd te zijn, werd het riviertje kronkeliger en de oevers lager en werd het landschap aanzienlijk mooier.
Vooral het tweede deel van de tocht, dat begon net voor het kasteel van Heeswijk Dinther en eindigde bij de laatste uitstapplek voor de sifon, waar de rivier onder het kanaal doorgaat, was zeer de moeite waard. Van strakke landbouwpercelen met monoculturen van mais en Engels raaigras tot ruige wilgenbosjes en zelfs een stukje eiken/beuken bos.
Ook was er bergingsruimte gemaakt voor hoog water in het laatste stuk. Dat houdt in, geen hoge dijken langs de rivier zodat er hele stukken land onder mogen lopen in geval van veel water aanbod na hevige regenval. “Ruimte voor de rivier” bij ieder wel bekend omdat dit ook bij de grote rivieren aan de orde is. Hierdoor ontstaan voor ons mooie gebieden met veel natuur en lage oevers.
Na twee dagen met Ries in de canadees gevaren te hebben was nu de beurt aan Aat. Die wordt ook wat strammer terwijl hij qua kracht nog veel aan kan. Ideaal om hem voor in de canadees te hebben en hij vond het toch wel heel leuk, meer uitzicht makkelijk uitstappen, die gaat er vaker in varen, net als Ries die de smaak van het Canadezen ook te pakken lijkt te hebben. Het wordt nog druk met al die canadezen op de trailer.
De drie beken/riviertjes waren dus dik de moeite waard en het weer en de temperaturen zorgden voor aangename tochten met prachtige landschappen en mooi vaarwerk. Voor herhaling in een voorjaar zeker vatbaar.
Bedankt vaargenoten, Ries, Mieke, Jan, Gerard, Theo, Rina, Aat tot de volgende “Bekentochten”
En de thuisblijvers die kunnen de volgende keer ook mee hoor.
Recente reacties