Na een uitzending van Vroege Vogels over de Buurserbeek, wilde ik zelf wel eens zie hoe mooi dit riviertje is. Daarom op vrijdag 20 november naar Enschede gereden en een trekkershut op de camping betrokken. Het was koud, niet warmer dan 6 graden. Gelukkig stuwde de verwarming de temperatuur in de hut naar 16 graden op. Het plan was om zaterdag het eerst stuk te varen, van de Duitse grens naar de Oostendorpermolen, ca. 10 km, en zondags het tweede stuk van de molen naar de Zandput, ongeveer 15 km. 

’s Nachts schrok ik wakker, ik durf het bijna niet te vertellen, maar ik had geen peddel bij me. Een auto en hut vol met spullen, maar geen peddel. Zaterdagmorgen nog bij Decathlon in Enschede gekeken of ze peddels hadden, maar helaas. Daarom met de trein op en neer naar Voorhout om een peddel op te halen.

Zondagmorgen mijn fiets uitgezet bij de Oostendorpermolen en om 10 uur ingestapt bij de brug aan de Witteveenweg. Hier heb je een zandstrandje waar je makkelijk kan instappen en je kan ook je auto goed parkeren. Je kan ook 2 km stroomopwaarts instappen, daar is een paadje die vanaf de Altsteedse weg naar het water loopt. Hier is het wel lastiger instappen vanwege de hoge kant en de struiken. Wellicht kan je ook in Duitsland instappen net over de grens bij Haarmühle.

Het traject van de Witteveenweg naar de Oostendorpermolen heeft geen stuwen maar wel iedere 500 meter een stroomversnelling/vistrap. Deze bestaat uit een stuk of 3 of 4 rijtjes stenen in het water, waar het water over en doorheen stroomt. De eerste vistrappen heb ik zittend in de kajak genomen, maar dit is niet zo goed voor je boot. Je spoelt er wel overheen, maar je zit ook vaak vast op de stenen, met het risico op schade en op omvallen. Bij de overige vistrappen ben ik uitgestapt en heb de kano overgedragen of aan een touw over de vistrap getrokken. De laatste kilometers naar de Oosterdorpermolen zijn geen vistrappen.

De kanten van de beek zijn aan de beide kanten bij de vistrappen meestal vrij hoog en een beetje schuin, waardoor uit- en instappen lastig is. En alleen kort gemaaid gras, waar je je niet aan vast kan houden. Aan de linkerkant is de kant soms lager, met riet en struiken.

Na 4 uur peddelen en 10 keer uit- en instappen, aangekomen bij de steiger bij de molen. Via de fietsknooppunten 82, 54, 76, 77, 49, 81, 78 en 96 naar het startpunt teruggefietst, een schitterende route door het Haaksbergerveen, langs Buurse, Witteveen, Haarmühle en ter Huurne. Net voor donker was ik weer terug bij het restaurant waar je (buiten) koffie met lokaal gebak kan nemen en waar een visser een enorme snoek ving, die door zijn zoontje van 6 vakkundig werd onthaakt.

Het water stond behoorlijk laag. Als het water hoger staat, kun je waarschijnlijk makkelijk over de vistrappen varen. De beek is mooi maar ik vind hem ook een beetje saai. Hoge kanten, gemaaide grasoevers en niet veel variatie in de omgeving. Er zijn wel een paar ruige stukken met omgevallen bomen en uitgeholde kanten. De beek lijkt ook vaak op een kanaal. Er zijn wel bochten maar die lijken op de tekentafel te zijn uitgezet. In het voorjaar ga ik zeker nog een keer varen en dan hoop ik ook de tweede deel (van de Oostendorpermolen naar de Zandvang bij de N824) te varen.

Ik heb de route ingetekend op afstandmeter.nl.   https://afstandmeten.nl/index.php?id=2812798