Eigenlijk zou deze tocht dit jaar door Kano vereniging De Ronde Venen uit Vinkeveen georganiseerd worden, maar waarschijnlijk hebben slechte weersvooruitzichten in combinatie met Corona de organisatie geen andere keus gelaten dan de tocht te schrappen.
Misschien hebben zij, net als wij, binnen de eigen vereniging een aantal mensen niet kunnen weerhouden om een stukje te gaan varen over onze schitterende polderwateren en meren.
Op kleine schaal, met alleen eigen leden liggen de verantwoordelijkheden en mogelijkheden toch iets anders dan wanneer je mensen van buiten uitnodigt en je niet precies weet wat de opkomst is, je moet de mensen ergens onderbrengen en een warme ontvangst kunnen bieden als ze na een halve dag peddelen nat en koud weer terugkomen.
Ondanks het slechte weer zijn er 10 aanmeldingen voor deze eerste tocht van 2021, een dag van veel regen en wind maar ook af en toe een zonnetje.
Van de 10 deelnemers zijn 8 die 24 km varen,… Dominique en ik varen de 42 km route.
De afgelopen maanden hebben we twee x per week gevaren met als langste stuk het korte rondje (21 km) over de Braassem dus zal vandaag vooral het laatste deel aan ons knagen.
Het plan is om 07:00 uur te vertrekken zodat we ongeveer tegelijk met de 24 km groep, die om 09:00 uur start, rond een uur of twee weer bij ons clubhuis terug te komen. Echter trekt er tussen 7 en acht een pittig regenfront over waardoor we pas om 8 uur starten.
Vol goede moed beginnen we aan de eerste 5 km op de Wetering en al gauw dringt het tot ons door dat de beloofde droge periode niet wordt nagekomen en begint het weer te druppelen.
De druppels gaan over in aanhoudende regen en Dominique, die had aangegeven onderweg wat foto`s te zullen schieten en steeds blijft hangen voor een “foto-momentje”, ziet zich genoodzaakt zijn toestel op te bergen.
Als de overdraagplaats naar de ziende in zicht komt heb ik me al geestelijk voorbereid op een natte overstap, maar het is alsof mijn gebed verhoord was als slechts enkele meters voor de overdraag-plaats de toch stevig door-plenzende regen als bij toverslag stopt en ons opnieuw een droge overstap gunt. Regen onderweg is goed te verdragen, maar overdragen tijdens hevige regen zodat heel de binnenboel nat wordt vind ik niet leuk.
Voor ons ligt het volgende stuk van +/- 10 km over de Zuid en Noordeinderplas naar Slikkendam.
We hebben hier het windje in de rug, maar die is helaas niet sterk genoeg voor een golf om op te surfen. We krijgen nog wat spetters op de zuid, maar op de noord is het droog en speel ik zelfs met de gedachte mijn regenjas uit te trekken.
Vlak voor de sluis bij Slikkendam barst de regen in volle hevigheid los en terwijl we een plek zoeken om over te dragen komt de sluiswachter naar buiten (waarschijnlijk uit meelij voor die twee verzopen koppen) en gebaart ons dat hij de deur voor ons open zet.
Eeuwig dankbaar voor deze geste, groeten wij de man vriendelijk en vervolgen we onze weg en gaan na een stukje Kollensloot linksaf de Kromme Mijdrecht op.
Eigenlijk willen we er wel even uit maar zolang het blijft regenen en we geen goede gelegenheid zien, ploeteren we verder. De wind is wat aangetrokken en komt nu van links maar door dicht onder de kant te blijven kunnen we redelijk in de luwte varen. Na toch even een korte eet en drink pauze in de kajak wordt het eindelijk droog als we even later door De Hoef varen.
Op slechts een paar kilometer van de Amstel komt het eind al een beetje in zicht, en eenmaal op de Amstel zitten we zo bij Michiel De Ruyter en gaan we er voor het eerst uit om de benen te strekken.
Omdat het droog blijft en de meeste dreiging uit de lucht is durf ik mijn spatzeil op te ruimen en maken we ons op voor de laatste stuk op de Amstel en het Aarkanaal.
Tot nog toe hebben we het conditioneel allemaal prima onder controle gehad, maar in de laatste 15 km, waarin we de inmiddels tot pittig aangegroeide tegenwind vaak vol tegen hebben wordt de batterij in een record tempo leeg getrokken.
Gelukkig kunnen we bij de Tolhuissluis met een boot meeliften en word ons de ongemakkelijke overdraging naar het Aarkanaal bespaard.
De laatste kilometers naar de club zijn zwaar en op een bepaald moment komt zelfs de kreet ondraaglijk lijden bij Dominique over de lippen, maar als we even later bij het clubhuis aankomen is de pijn snel vergeten. De kachel staat aan en na 6 uur peddelen kunnen we eindelijk onze natte zooi op een hoop gooien en iets droogs aantrekken. Ik weet zeker dat de soep en kroketten die Ries ons in het vooruitzicht had gesteld, Dominique heeft geholpen de laatste kilometers door te komen.
Een beetje jammer dat Henk het deze keer niet kon opbrengen ons met een ijsje langs de route op te wachten en ons aan te moedigen.
Grappig om te horen dat de andere groep, die de plassen op de terugweg moesten trotseren, door de flinke tegenwind en met schuimkoppen geschouderde golven, en een heel andere beleving hadden van de Nieuwkoopse plassen met andere hoogtepunten.
Natuurlijk is het toen iedereen binnen was (op gepaste afstand) weer ouderwets gezellig, een gemiste kans voor iedereen die er niet bij was.
Ries en Henk, dank je voor de verzorging.
Tot de volgende tocht.
Recente reacties