Verslag tocht Nieuwkoop zondag 28 januari
Niet afgeschrokken door BHV oefeningen en onderkoelingsverhalen op de woensdagavond ervoor, trok
deze tocht midden in de winter maar liefst 7 vaarders: tochtleider Hans, Mieke, Niels, Aat, Theo, Evert en
uw correspondent. En het waren er zelfs 8 geweest wanneer Hanneke niet haar duimpees had gescheurd –
sterkte!
De weergoden bleken mild: weliswaar begon de dag met -1 C en Aat’s volledig berijpte kano, maar vanaf
10 uur was ik blij dat ik altijd een flesje zonnebrandcrème onder het dagluik heb.
Meestal beginnen maandtochten met trailerladen en rijden, en ‘s middags andersom. Zo wordt de vaartijd
stiekem wat bekort. De tochtleider bleek nieuwjaarsvoornemens te hebben: we beginnen gewoon bij de
club om 9:30, en u peddelt maar.
De route voerde via de Wetering naar de Ziende, waarvandaan een ronde via Zuideinderplas, gaatjes van
Apeldoorn, Machinesloot, Noordeinderplas, eilandje de Geitenkamp, en dan achter Nieuwkoop langs
weer terug naar Zuideinderplas, Ziende en Wetering en – uiteindelijk was daar ons poeltje weer.
Onderweg werd het geduld van de tochtleider danig op de proef gesteld, want de meesten weten altijd een
betere of luwere pauzeplek – die traditiegetrouw al snel een half uur verder is, of de andere kant op, of aan
het eind van een net gemiste afslag.
Desondanks mochten we lunchen op eilandje de Geitenkamp, en zelfs het Pimmetjespad even lopen langs
uitzichtpunt en vogelkijkhut.
Zo hadden we hier en aan de Ziende enkele ontmoetingen met mensen waarvoor, net als bij ons, de
schoonheid van Nieuwkoop in de winter ver boven de ontberingen staat.
Op de terugweg ging het vanaf Nieuwkoop een sloot in, die dwong tot een sliert van 7 kano’s achter
elkaar. De sloot werd uiteindelijk steeds smaller. En wat begon met ijsrestjes eindigde met 1 cm dik ijs –
waar de sloot zelf eindigde. Onder het motto ‘er is altijd een oplossing voorwaarts’ verkende de
tochtleider te land de overdraag mogelijkheden.
Nu de energie niet meer door peddelen werd geabsorbeerd, bleken diverse deelnemers al lang te weten dat
dit een doodlopende sloot was, alsook dat de door de tochtleider gevonden alternatieve sloot zelfs beide
kanten op doodliep. Maar tegen die tijd stonden de meesten al op de kant. Mieke doorzag het alfa gedrag
vanaf het begin van de sloot en wist de oplossing: terug.
Enfin, als je toch al op de kant staat kun je kano’s makkelijk omdraaien – en zo kreeg Mieke het gelijk
wat ze verdiende.
Op de terugweg begon de vermoeidheid toe te slaan. Bij de overdraagstop aan de Ziende hield Theo onze
moed erin met warme Gluhwein, en daarna werden we bemoedigd door de draaiende Molenviergang. En
alsof dat nog niet genoeg was, werden we tegen vijven en aankomend duister opgewacht door Fokko die
voorzag in emmers, sponzen en handdoeken voor de kano’s maar bovenal: in warme thee en koffie voor
de dappere vaarders.
Maarten
Recente reacties