Donderdag 23 augustus van Sint Jansklooster naar Giethoorn (camping de Stouwe)
Donderdagochtend begon goed met prima weer en lekker varen op weg richting Giethoorn. Herman was die ochtend er ook bijgekomen en had vier daagjes verlof kunnen regelen met dank aan zijn dochter.
Via de Boschwijde en de Kleine Belterwijde naar Belt Schutsloot, het leek er wel uitgestorven kennelijk had het weerbericht indruk gemaakt want er was vrijwel niemand op het water terwijl het best lekker weer was. Via een enorme omweg voeren we om het Beulakkerwijde heen en ten westen van Wanneperveen door de middle of nowhere (stond geen bord bij) kwamen we tenslotte in het toeristische Giethoorn.
Altijd leuk mensjes kijken en we hebben ze in alle soorten en maten gezien. Chinezen, Italianen, Fransen, Duitsers van alles kwamen we tegen. Na een vaarinstructie van enkele minuten verzorgd door een volledig onverstaanbare verhuurder worden ze in de boot gezet en varen maar.
Dan denken ze dat een boot net als een auto werkt en ja de gevolgen zijn overal te zien. Ik heb geen beschoeiingsplank gezien die niet de sporen van een aanvaring had en ook menig boot had deuken en krassen. Dus oppassen met varen want voor je het weet ligt er een toerist dwars voor je boot of rammen ze je van achteren. Ik las vanochtend dat Giethoorn 200.000 toeristen per jaar ontvangt, dan was het toen wij er waren nog erg rustig. File gevaren in het eenrichtingsstuk in de kern van het oude Giethoorn herinneringen opgehaald aan Bert Haanstra’s Fanfare, het Paviljoen bezocht voor een drankje en we waren er weer doorheen. Leuk voor eens in de tien jaar. Aangekomen op camping de Stouwe verliep het bekende ritueel vloeiend ; tentje bouwen, omkleden borrelen en eten.
Doordat het weer veranderde dook iedereen na een eenvoudige doch voedzame maaltijd van het Struik niveau, vroeg in zijn tentje. Misschien voelt iemand zich beledigd maar rode linzen met aangebakken uien hompen en opgewarmde smac is voor mij niet vergelijkbaar met het oude bekende gerenommeerde en helaas veel geïmiteerde merk Struik. Wie kent het niet de magische jachtschotel of de verrukkelijke boerenkoolstamppot.
24 augustus Van Giethoorn naar Ossenzijl
De vrijdag begon droog met lekker weer, later op de dag begon het te dreigen, maar op een paar kleine buitjes na bleef het droog totdat we de tenten opgezet hadden. De Weerribben stonden op het programma en via wat rechte vaarten gingen we ten noorden van Giethoorn in de richting van het Giethoornse meer. Daar bedachten we dat een lunch in Blokzijl leuk zou zijn dus hop daar maar even langs.
Lekker visje gegeten aan de kade van de haven want een lunch bij Kaatje aan de Sluis zit er voor ons eenvoudig kanovolk niet in. Af en toe een buitje bij een tocht vind ik niet erg, al helemaal niet als ze s’nachts vallen, wat dat betreft mochten we niet klagen. Na Blokzijl door de westelijke Weerribben waar een korte stop in het rietland ons leerde dat door een financiële bijdrage van een Australische wijnboer het open karakter van deze wetlands behouden zijn. (zien jullie het verband ik niet maar Google er maar op). Van mij mag het wel wat afwisselender maar ja, het schijnt zo te zijn dat we elzebroekbossen zat hebben, nieuw trilveen, rietland met petlanden die verlanden daar hebben we weinig van. Dus geheel klimaatneutraal bouwen we die bossen om naar wetlands. Van alles in ieder geval gezien inclusief purperreigers, kiekendieven, torenvalken en vele plantsoorten, Eindeloze velden krabbescheer met kikkerbeet mooie oevers van lis, riet, pijlkruid en lisdodde. Natuurliefhebbers kunnen uren dobberen in dit gebied en dat deden we dus ook.
Het begon al aardig laat te worden en er stond een flinke wind in de rug toen we eindelijk, nadat we Ossenzijl heelhuids gepasseerd waren, bij de Driewegsluis aankwamen. Vroeger een bezienswaardigheid omdat de oude Driewegsluis veel leedvermaak bracht. Veel schippers op weg naar het beloofde (Fries)land gingen elkaar soms te lijf in deze ingewikkelde sluis met drie uitgangen wie moest wat en waarom etc. het was er altijd een loei druk gebeuren en de spanning was flink gestegen als je eindelijk aan de beurt was. Nu is in de doorgaande route een grote sluis gebouwd met een grote capaciteit voor de topdruktes. In de directe omgeving zijn een horecapaviljoen en een jachthavencamping aangelegd. Aan alle kanten vlogen buien ons inmiddels voorbij telkens ons een haartje missend en omdat het even duurde voordat we er uit waren waar we gingen kamperen werd ik wat onrustig. Tempo!… kom op, door de sluis en achter het eiland dat zou de beste plek zijn om te kamperen. Dat had ik al gezien op Google Earth. Lekker in de luwte en met een redelijk grasveld met plaats zat. Dus omvaren eerst nog schutten en snel opzetten die tentjes. Ik had inmiddels op buienradar ook al gezien dat er een bui in aantocht was die ons niet meer zou missen. Gelukkig viel het mee en nadat iedereen geïnstalleerd was konden we om acht uur in het restaurant “de Driewegsluis” aan tafel.
We hadden een “buienvenster” van twee uur, en zo was het ook. Na tien uur kwam die nacht de regen met bakken uit de lucht maar eenmaal in een goed tentje heb je nergens last van en val je op het gekletter van de regen vanzelf in slaap. O ja nog een tip; als je even moet piesen en je wordt wakker door enige aandrang en het is droog, ga dan meteen en wacht niet zoals ik, want een uurtje later stond ik te klooien in de regen met een paraplu in mijn nek twee meter buiten mijn tent.
Zaterdag 25 augustus van Ossenzijl naar Wetering (camping De Wilgenhof)
De zon scheen die ochtend na een barre regennacht, ik had zelf wat was buiten laten hangen dus dat kon ik wel uitwringen en in een plastic zak bij de natte tent proppen. We stapten maar een kwartier te laat in de boot dus het vertrek was naar mijn idee voorspoedig. Na een klein uurtje moesten we overdragen bij voormalig café “De Laatste Stuiver”, waar beurtschippers een borrel gingen drinken van hun laatste geld voordat ze weer betaald kregen voor hun vracht van die dag. Het is inmiddels een B&B geworden dus de groep ging muiten en zonder mijn toestemming van de eigen koffie drinken op een bankje bij de sluiskolk.
Waar de senioren het verhaal van de opera van Spanga nog een keer vertelden aan wie het nog niet wist. Maar goed ik denk dat dit jaar Nijetrijne of Munnekeburen aan de beurt waren want op hun terrein was een breed podium gebouwd waar het publiek op een ponton langs gevaren kon worden.
Maar wij waren te vroeg voor de voorstelling en zijn doorgevaren. Bij de tweede keer overdragen maar even eten.
Bij de derde (lage overdraag) weer op het normale peil. In Ossenzijl is Thea in haar auto gestapt om thuis naar een verjaardag te gaan. Wij zijn doorgevaren maar het bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer om naar filmpjes te zien van der streek, waar zelfs een Giethoornse boer in zijn lingerie te zien was. Voor de rest van die dag varen door de Weerribben en kamperen op camping de Wilgenhof.
We hebben een picknickbank geconfisqueerd omdat hij nog even in de zon stond. En die avond was weer een echte (Ries) pannenkoeken avond, maar wel met een paar regenbuien tussen de pannenkoeken door.
Zondag 26 augustus van Wetering terug naar Sint Jansklooster
Zondagmorgen werd ik wakker na een koude nacht en ben maar een stukje gaan lopen en rekken en strekken om de kou uit de botten te krijgen wat best wel lukte. Terug gekomen op de camping was Herman bezig met een enorme waslijn om het een en ander te drogen nog voor het inschepen.
Goed kwart voor tien sloten de luiken en konden we wegvaren. Na een kwartier stonden de borden Muggenbeet langs het water, maar volgens mij is er niemand gebeten die nacht. Na het Giethoornse meer en de Pinkesloot werd de trek in koffie wel erg groot, maar ons geduld werd beloond met een mooi terras van de Otterskooi om een bakkie te doen.
Inmiddels zijn we Dwarsgracht ingevaren (het stille broertje van Giethoorn).
Op de Beulakerwijde kon ik de massieve watertoren van Sint Jansklooster al rechts zien staan, maar nee we zijn met een ommetje over de Beulakerwijde en de Belterwijde terug gevaren. Het viel mij op dat er in de Belterwijde enorm veel stoelenbiezen groeiden en dat we bijna de enige op het water waren. Maar eind goed al goed de auto’s stonden nog op ons te wachten dus opladen en rap maar huis. Ik vond het een geslaagde binnenlandse trektocht.
Dag 1 en 2 zijn geschreven door Wim Dieho, 3 en 4 door Theo van der Valk
De foto’s zijn van Herman van Huis en Aat van der Valk
Verder waren de deelnemers Ria Smit, Thea Penning, Jaap Kok en Ries de Graaf.
Recente reacties